انتخاب دوست در زندگي نقش مؤثري ايفا مي كند. در بسياري از مواقع سرنوشت افراد با دوستي ها گرده مي خوردوفرد

از اين ره آورد يا به سعادت مي رسد و يا زندگي اش به شقاوت ختم مي شود. اميرالمؤمنين(ع) معيار انتخاب دوست را

بيان فرمود: دوستت كسي است كه تو را از بدي باز بدارد و دشمنت آن كس است كه تو را به بدي وادار كند.

دوست خوب انسان را به طرف خدا مي كشاند. آشنايي با مسجد و نماز، بازداري از بدزباني و دشنام، احسان و نيكي

به دوستان و مستمندان، وفاي به عهد، خوش خُلقي و هر چه كه در مسير تقوا و درستكاري قرار گيرد، دستاورد رفاقت

صحيح است.

پيامبر گرامي اسلام فرمود:ارزش مرد به دين دوست او است. بايد بنگرد با چه كسي دوستي دارد.

امام صادق(ع) در حديثي ويژگي هاي دوست خوب را بيان فرمود: هيچ كس را به دوستي مشناس تا او را در سه چيز

بيازمايي. به خشمش بنگر كه او را از حق به باطل گرايش مي دهد يا نه؟ در درهم و دينار (هنگامي كه به پول محتاج

هستي از وي طلب كن) و هنگامي كه با او مسافرت مي كني (انسان در سفر جوهرة خود را نشان مي دهد).

داشتن خُلق نيكو جلب كنندة خوبي ها است، اميرمؤمنان (ع) فرمود:هر كسي كه داراي اخلاق نيكو باشد، دوس

تانش بسيار مي شوند و مردم با او اُنس و اُلفت مي گيرند.

اگر كسي بخواهد مردم او را دوست داشته باشند، بايد در هنگام برخورد با ايشان گشاده رو و با لبخند باشد تا در دل

افراد از هر صنف نفوذ كند.