امیدوارم نور فاطمه زهرا همه شما را غرق کند. هر وقت یادش می کنید نور او با شماست. از آن نور می گیرید. نور، علم است، چراغ است. اگر چراغ را خاموش کنند با این که چشم داریم جایی را نمی بینیم. چشمِ تنها برای دیدن کافی نیست. نور هم لازم است. لذا نور فاطمه برای شما خیلی خوب است. وقتی به آن خانم توجه کردی آن نور به مجلس شما می تابد. آن وقت می بینید؛ عرایضی را که می خواهم بکنم می بینید. من با لبم حرف می زنم و شما با دلت می بینی. چون نور فاطمه زهرا خیلی صفا دارد. اگر ذکری از جمالش بشود یک مرتبه می بینی که خورشیدی پیدا شد که تمام ظاهر و باطن و درون و بیرون را روشن کرد. نور، آدم را زیبا می کند. « و من لم یجعل الله نوراً فماله من نور» وقتی نور نبود چیزی نداریم. این نور یعنی فاطمه، نور محمد و آل محمد(ص). اینها همه نور خدا هستند؛ « الله نور السموات و الارض» . نور همین است.

محمد و آل محمد (ص) مال آسمانها و زمینند و همه نور هستند. وقتی یادشان می کنیم آن خورشید، خودش را نشان می دهد و ما هم نور می گیریم و جزء نور آنها می شویم. وقتی چراغ روشن شد خیلی زیبا می شود. همه چیز را در قلب خود و با جان خود نگاه می کنی. هر چه حسن و زیبایی است آشکار می شود. آن نور عیبها را هم کنار می زند. اصلاً نور، ظلمتی باقی نمی گذارد.

ان شاءالله روز قیامت آن قدر به فاطمه زهرا علاقه مند هستیم که هر وقت آنها را گم کردیم خودشان می آیند ما را در بغل می گیرند و می گویند: ما را ندیدید؟

از بس ما را دوست دارند. ان شاء الله الآن هم همین طور علاقه مند باشیم و قلب ما مال اینها باشد. چراغش را اینها روشن کنند. در سِرّ دلت چراغی روشن می شود که مال محمد و آل محمد (ص)است. مال فاطمه زهرا (سلام الله علیها)است و در سِرّ شما مخفی است، نورش هم مخفی است.

همان طور که قبرش مخفی است، نورش در من و شما مخفی است. از بس لطیف است. آن قدر لطیف است که نمی توانم سرم را پائین کنم و نگاهش کنم.

ان شاءالله این عرایض را دلتان با آن نور تطبیق کند، « یهدی الله لنوره من یشاء»؛ هر که دوست داشته باشد، خداوند از آن نور به او عطا می کند. « من یشاء» یعنی هر کس بخواهد، نه این که هر کس را خدا بخواهد….

برگرفته از کتاب طوبی محبت ،ج 1 ،مرحوم حاج اسماعیل دولابی