با تمام دلشکستگی  و نفرتم قلم  به دست می گیرم ،سکوت می کنم ،بغض گلویم را می فشارد ،افسار لرزش

انگشتانم

را از کف داده ام ،به ذهنم فشار می آورم . دچار قحطی وا|ژه شده است ،حتی در دنیا یی کلمات هم  برای این غم

بزرگ

چاره ای نیست ،چشمان خیسم فریا د می زنند .کا ش می شد مشت گره کرده ام  را به  هیکل پوچ استکبار

بکوبم .

و به آقایم ورهبرم  بگویم  تسلیت . هر چند واژه حقیری است در مقابل این توهین عظیمی است ،

امام زمانم ،رهبرم

تسلیت تسلیت تسلیت

زهرا حسین