به پیشواز محرم
بشوی ازچهره مردم غبار خستگی ها را
به یاد ما بیاور آن همه پیوستگی هارا
دوباره شهر را از دسته های سینه زن پر کن
بنه مرهم جراهت های چندین دستگی ها را
چگونه رنگ ها ما را جدا کردند میبینی؟
بیاموزان به ما یکرنگی ووارستگی ها را
بس است!این دلشکستن ها واز یاران گسستن ها
کدامین مومیایی بندد این بشکستگی ها را؟
تو که خود را حسین ودیگران را شمرمیدانی
کجا آخر بدست آوردی این شایستگی ها را؟
غمی زیباست در شور حسینی،یک غم شیرین
که از یاد تو خواهد برد رنج خستگی ها را
محرم بار دیگر تکیه گاه عشق خواهد شد
اگر بر پا نمایی تکیه گاه دلبستگی ها را!