پنج شنبه ها که از راه می رسند قلبم تند تر می زند!…مثل میزبانی می شوم که باید برای مهمانی جمعه،خودش را اماده کند!…با این تفاوت که باید همراه خانه و کاشانه ام،دلم را نیز رفت و روب کنم!…راستی!چه معرکه ای می شود تو مهمانم باشی و من،میزبانی ات را که نه!افتخار خادمی ات را پیدا کنمترسم بیایی و من ان روز نباشم!…آفتـــــاب پشـــت ابـــــر ســـــــــــلام…