حضرت آیة الله وحید خراسانى در ضمن درس كه نویسنده از نوار آن را منتقل كرده ام . فرمودند مرحوم حاج شیخ حبیب الله گلپایگانى كه در مشهد مقدس

معروف و شخصیت مورد اعتمادى بودند.

سالها در مسجد جامع گوهرشاد به اقامه جماعت اشتغال داشتند. اهل علم و طلاب علوم دینیه (كه نویسنده خود شاهد آن بوده ام ) معمولا پشت سر

ایشان نماز مى خواندند. آقاى وحید فرمودند من خودم بیست سال تحت سرپرستى ایشان در مدرسه حاج حسن بودم .

آقاى گلپایگانى به من فرمودند در تهران مریض شدم و در بستر افتاده بودم .

یك روز رو كردم به جانب حضرت رضا علیه السلام گفتم آقا! مدت چهل سال تمام نماز شب و نافله نیمه شبم را پشت درب صحن سجاده پهن كردم در سرما

و گرما خواندم تا درب باز مى شد و داخل حرم مى شدم حالا در این بستر افتاده ام به من عنایتى نمى فرمایید؟

ناگاه در همان حال بیدارى دیدم در بستان و باغى در خدمت حضرت رضا علیه السلام هستم ایشان از داخل این باغ یك گل چیدند و بدست من دادند، آن گل

را بوییدم و حالم خوب شد. آن دستى كه حضرت رضا علیه السلام به آن دست گل دادند چنان با بركت شد كه بر سر هر بیمارى مى كشیدم رفع مرض

مى گردید.