حتی اگر در حال آماده شدن نماز بودند نمازشان را نمی بستند تا اگر شخصی را نارحت می دیدند ناراحتی ایشان ر ابر طرف کنند .

بعد می فرمودند : آدم اگر یک شخص را خوشحال کند همان موقع خداوند یک ملک حق راخلق می کند تا او را از بلا ها مصون بدارد .

آقا که از حرم بر می گشتند مشتهایشان را می بستند و دیگر باز نمی کردند تا اینکه به خانه رسیده و به سر بچه هایشان بکشند .

دختر بچه ای در حرم پرتقال دلش خواسته بود . مادرش گفته بود از کجا بیاورم در این فصل که پرتقال پیدا نمی شود . بعد مدتی دختر با

پرتقالی وارد اتاق شده بود مادرش شک کرده بود و پرسیده بود کسی به تو این پرتقال را داد ؟

آقا فرموده بودند : این بچه توی حرم دلش پرتقال خواسته بود حالا با قاعده به او پرتقال داده اند . با قاعده ( یکی از تکه کلام های آقا بود )

منظور اقا این بود که اگر توی حرم هر پیزی را واقعاً از ته دلت خواسته باشی با قاعده به دست می آوری .