تو بین منتظران هم عزیز من ، چه غریبی

عجیب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بیخیال نشستیم ، نه کوششی نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم ؛ خدا کند که بیایی

در وادی انتظار زمان را بنگر که چگونه از هجر تو

همچون شمع ذره ذره آب می گردد

کی می آیی که قطره ها به دریا بپیوندند ؟

خیبر گشای فاطمه(س) کی می آیی؟