شهداء رادمردی چون عمار و ابوذر بودند . شهدا فریاد رسای توحید بودند و  چون بلال ، و نمونه مقاومتی چون یاسر بودند .

مارا همین بس که در مکتبشان باشیم و در پیامشان عزت پاک انسانی را بیاموزیم . دنیا و آنچه در آن است در برابر دلهای معنویشان وحکومت دنیا در برابر

عظمت روحشان به رایگان هم نیرزد.

شهدا ء وصیت خویش را بر صلاح خود نشاندند و سیره حق را بر پیشانی .

در اشک های شبانه آنها نشانی از عشق هویدا بود و قطعات اشکشان اینه ای بود شهید نما .

آنها که از چشمانشان خورشید به اسمان میرسید . آنها که از سیم خاردار های بندگی الله اکبر گویان گذشتند و پلی شدند برای عبورمان از چنگال

لذت های کزایی .

چرا خاموش بمانیم ؟ و بگذاریم تا رگ های عدالتی که با خونشان پرشد وجوشید بخشکد .

شهدا به مانند تاریخ ضجه های کوچه های بی رهگذر جنون ، تاریخ بد نهایی که زیر آتش و گلوله به سجده شهادت رسیدند و این کارنامه در گرو مجاهدت

مردان بی ادعایی است که قانون شیطان رادر هم شکستند و حماسه آفریدند . آنها که تلخی ها و ناکامی های ایران را به کام جبهه ها بردند و لذت

آبادی ارمغان آوردند .

تاریخ پر فراز و نشیب ایران مملوء از سرمایه های گرانبها ی شهادت و مردانگی است .

رشادت و بزرگ مردی های خاکی پوشان ، بهای آسمان آرامی است که بالای سرمان پهن شده ، بهای استقلالی است که میهن سبزمان از چنگال

استبداد شرق و غرب مبرا ساخت .

و همین گواه بر این ادعا است که شهید بازوی توانمند تاریخ ایران است . باشد که شهیدان دعایمان کنند .

با خدایم عهد کردم که تا آخین لحظه خون ، در راه حق قدم بردارم و خدا را صد ها مرتبه شکر و سپاس می گویم که مرا به صراط مستقیم هدایت کرد ….

فاطمه احمدی