کودک خوش اقبال و فرخنده!
کودک خوش اقبال و فرخنده!
جابر گوید: امام باقر (علیه السلام) به من خبر داد:
یکی از زنان طایفه بنی هلال، دایه حضرت علی (علیه السلام) بود که در زمان شیرخوارگی حضرت در خیمه خود به او شیر می داد و نگهداریش می کرد، آن زن پسری هم داشت که برادر همشیر علی (علیه السلام) به حساب می آمد ولی سنش یازده ماه و چند روز از علی بزرگتر بود در کنار خیمه آنان چاهی قدیمی قرار داشت روزی آن طفل بر لب چاه آمد و سر خود را داخل آن نمود علی (علیه السلام) نیز مصمم شد به دنبال او برود، پای علی (علیه السلام) به ریسمانهای خیمه پیچیده شد و آنگاه طنابها را کشید تا خود را به برادر رضاعی خود برساند آنگاه به یک پا و دست او چسبید به حالتی که دست او را در دهان و پایش را به دست گرفت تا از فرو افتادن او در چاه آب جلوگیری کند. در همین حال مادر رضاعی علی (علیه السلام) از راه رسید و صحنه را مشاهده کرد و شیون کنان فریاد زد: ای اهل قبیله ام، ای طایفه ام بیائید، چه بچه فرخنده و مبارکی علی فرزندم را نگه داشته تا در چاه نیفتد سپس دو کودک را از سر چاه دور کرد مردم نیز از نیروی طفلی با آن سن و سال در شگفتی فرو رفته بودند، که با بند شدن پای علی (علیه السلام) به طنابهای خیمه چگونه خود را کشیده تا دستش را به برادرش برساند لذا بدین جهت مادر رضاعیش او را میمون نامید یعنی مبارک و فرخنده و آن کودک در میان طایفه بنی هلال به معلق میمون شهرت یافته بود.
معانی الاخبار، ج 1، ص 140
*******
کفران نعمت
کفران نعمت
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روزگار گذشته قوم دانیال نبی بر اثر کفران نعمت دچار قحطی شدند و کارشان به آدم خواری کشید.
قالت امراءه ……. (1)
ترجمه…
زن بچه داری به زن دیگر، که او نیز فرزند داشت ، پیشنهاد کرد که فلانی ! بیا امروز من بچه خود را می گذارم و هر دو نفر گوشتش را می خوریم و روز بعد تو بچه ات را بیاور تا هر دو بخوریم ! گفته او مورد قبول واقع شد.
زن اول که خود پیشنهاددهنده بود از فرزندش دل برگرفت و هر دو نفر طفلش را قطعه قطعه کردند و خوردند. نوبت بعد که گرسنه شدند، زن اولی به دومی مراجعه کرد ولی زن دوم از کشتن بچه خود امتناع نمود و کار به خصومت و دعوا کشید. برای حکمیت به دانیال مراجعه کردند، دانیال نبی از شنیدن چنین دعوایی سخت ناراحت شد و گفت : ((کار گرسنگی به این جا کشیده شده است ؟)) گفتند: ((بلی ! و از این هم سخت تر شده است .))
دانیال دست به دعا برداشت و از پیشگاه الهی درخواست تفضل و رحمت نمود و خداوند قحطی را برطرف نمود.(2)
1- الکافی ، ج 6، ص 302.
2- جوان از نظر عقل و احساسات ، ج 2، ص 404.
خواص گوجه سبز
ر با نوبرانههای گوجه سبز همراه است. متخصصان تغذیه بر این عقیدهاند كه گوجه سبز افزون بر طعم خوشمزه، ارزش غذایی هم دارد.
فصل بهار با نوبرانههای گوجه سبز همراه است، گرچه قیمت آن گران است اما متخصصان تغذیه بر این عقیدهاند كه گوجه سبز افزون بر طعم خوشمزه، ارزش غذایی هم دارد. گوجهسبز به صورت تازه و پخته درخورشها مصرف میشود.
این میوه غنی از ویتامین C، اسیدمالیك و اسید سیتریك است، اما توجه داشته باشید مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده میشود.
ارزش غذایی 100 گرم گوجه سبز:
كربوهیدرات 8.51 گرم، چربی 2.84 گرم، پروتئین 1.6 گرم، فیبر خام 0.5 درصد.
با مصرف 100گرم گوجه سبز، 5 درصد ویتامین آ، 2.1 درصد ویتامین ب 1 (تیامین)، 1.9 درصد ویتامین ب 2(ریبوفلاوین)، 2.8 درصد نیاسین، 13 درصد ویتامین ث، 5.1 درصد كلسیم، 2.2 درصدفسفر، 5 درصدآهن و 3.6 درصد پتاسیم مورد نیاز در روز تامین میشود.
برخی گیاه شناسان معتقدند مصرف گوجهسبز برای بهبود طعم دهان مفید است. از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است كه بخوبی شناخته شده است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل كاهش فشارخون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملكرد معدهای - رودهای است.
گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون میشود، از این رو میتواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابلتوجهی در جلوگیری از بیماریهایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول وسرطان دارد. اسید بنزوئیك، تركیبی است كه خاصیت ضد میكروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد.
همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضدقارچی و ضدباكتریایی این میوه هستند. مطالعات نشان میدهد كه این میوه میتواند در درمان تومورها موثر باشد. همچنین بهدلیل وجود اسید اسكوربیك (ویتامین ث)، برای افراد مبتلا به نقرس توصیه میشود.